Göbək rəqsi çalındıqca, göbələk kimi bitdi anuşlar, haykanuşlar...

Göbək rəqsi çalındıqca, göbələk kimi bitdi anuşlar, haykanuşlar...

Xankəndim, xan şəhərim

Əvvəl örüş yeri oldun,

Sonra, görüş yeri.

Xankəndim,

xan şəhərim,

Xaniman şəhərim.

 

Xanların

anuşları, hayqanuşları

Başına çəkib,

bihuş olub

Uduzulan şəhərim.

 

Göbək rəqsi çalındıqca,

Göbələk kimi bitdi

anuşlar, haykanuşlar

isti qucaqlarda

oturan quşlar…

bilinmədi qüssəm

qəhərim

Ayaqda saxladıq,

əldən uduzlan şəhərim.

 

Əlimiz anuşların belində

sən də əsir oldun,

anuşların əlində

qalan şəhərim, xan şəhərim.

Gümanlar içində güman şəhərim

ətrafi çis – çəsək,

duman şəhərim.

 

Xankəndim, xan şəhərim.

Qala qurduq qalmadıq,

Doyunca kam almadıq.

Ey! kef şəhərim, kefqom şəhərim!

Dunyaya gəlişin xan oğlu xan tək,

Bir vaxt Şuşa ilə dərd ortağıydın.

İndi əsirlikdə qalan şəhərim.

 

Qalib Şəfahət

Mənbə: moderator.az