9 noyabr – Dövlət Bayrağı Gününə ithaf…

Ginnes dünya rekordları təşkilatı 2010-cu il mayın 29-da təsdiq etdi ki, Bakıda qoyulan Azərbaycan dövlət bayrağı dirəyi dünyada ən hündür bayraq dirəyidir!

Paytaxtdakı Dövlət Bayrağı Meydanında ucaldılan həmin dirəklə bağlı bu xəbər ildırım sürətilə bütün ölkədə yayıldı, ümummilli şadyanalıqlar başladı. Sevinc göz yaşları sel olub axır, belə bir tarixi uğurdan, cahanşümul qələbədən fərəhlənib dombalaq aşmayanların damarlarında erməni qanı axtarılırdı.

Di gəl, sevincimiz çox az çəkdi – cəmi bir il.

Məsələ ondadı ki, 2011-ci ilin avqustunda “Ginnesin rekordlar kitabı” bu dəfə Düşənbədə təntənəli açılış mərasimi keçirilən bayraq dirəyinin dünyada ən hündür bayraq dirəyi olduğunu təsdiqlədi. Kitabın nümayəndəsi Devid Çembers bununla bağlı müvafiq sertifikatı Tacikistan Prezidenti İmaməli Rəhmana təqdim etdi, İmaməli yoldaş da öz növbəsində fəxrlə dedi ki, bayraq dirəyinin hündürlüyü nə az, nə çox, düz 165 metrə çatır!

Bu isə o demək idi ki, taciklərin bayraq dirəyi Bakıdakı bayraq dirəyindən 3 metr uzundur.

İmaməli Rəhman və təbəəsinin “ən uzun bayraq dirəyi sevinci” bizimlə müqayisədə bir az uzun sürdü: 2014-cü ildə “Ginnes rekordlar kitabı” elan etdi ki, artıq bütün dünyada ən uzun bayraq dirəyi Səudiyyə Ərəbistanındadır.

Aradan beş il keçib və hələ ki, bu rekordu yeniləyən ölkə yoxdur.

Beləliklə, 2011-ci ildə “ən uzun bayraq dirəyi” rekordunu Türkmənistanın əlindən alan Azərbaycan indi bu göstəriciyə görə dünyada üçüncüdür.

Vaxtilə “ən uzun bayraq dirəkləri” ilə öyünən ölkələr arasında isə Şimali Koreya da olub, Qazaxıstan da. Birləşmiş Ərəb Əmirliyi də olub, Belarus da.

Ümid edirəm, yazının buracan olan hissəsində yer alan ölkə adlarına diqqət etdiniz.

Onların arasında insan hüquq və azadlıqlarına sayğı ilə yanaşan bircə ölkə belə, yoxdur!

Oysa yaşadığımız çağda bir ölkənin bayrağı “ən uzun dirəklərlə” ucalmaz, ali dəyərlərlə ucalar. Müasir mədəniyyətlərə qovuşmuş elə bir ölkə tapa, ya da göstərə bilməzsiniz ki, o, özünün “ən uzun bayraq dirəyi” ilə lovğalansın. Belə ölkələr elmdə, texnologiyada əldə etdiyi nailiyyətlərlə qürurlanır, şəffaf, demokratik, ədalətli idarəçilik modeli və bu modeli daha da gücləndirmək, gəlişdirmək uğrunda çapalayır, biz isə hələ də bir-birimizi məşhur teletamaşada deyildiyi kimi, “dütdülü ilə təbrik edirik”.

***

Kürəyini bəşəri dəyərlərə söykəməyən, gücünü hüququn və milli iradənin üstünlüyündən, qanunların aliliyindən, fikir müxtəlifliklərindən, düşüncə və ifadə azadlıqlarından, tənqidçi, alternativ mövqelərə dözümlülükdən almayanların xalqa “böyük uğur”, “cahanşümul qələbə” kimi sırıdıqları “ən uzun bayraq dirəyi” tipli təbliğat şouları sabun köpüyünə bənzəyir: gec-tez dağılacaq!

Necə ki, bizdə təntənə ilə, ümumxalq bayramı ilə açılan Dövlət Bayrağı Meydanı cəmi bir neçə il sonra gündəmə çoxmilyonluq korrupsiya iddiaları ilə birgə oturmağa başladı.

“Ən uzun bayraq dirəyi”nin ucaldığı meydanın 30 milyon manata inşa edildiyi bildirilirdi, lakin çox keçmədən məlum olmuşdu ki, həmin vəsaitin böyük hissəsi məmur tamahkarlığının qurbanına çevrilib!

Sonralar bu haqda danışan ovaxtkı baş nazir müavini Abid Şərifov buna bircə cümlə ilə belə reaksiya verəcəkdi: “İndi səhvdir olub da…”

Bəli, bəli, məhz bu cür!

Bir roman ağırlığındakı həmin bir cümlədə ölkənin idarəetmə fəlsəfəsi aydın əks olunurdu.

“Bayraq sevgisinə” bürünmüş “korrupsiya sevgisi” bütün çılpaqlığı ilə ortaya çıxdıqdan sonra vaxtilə “ən uzun bayraq dirəyinə” sevinməyənlərin damarında erməni qanı axtaranlardan səs-soraq çıxmadı. Onlar bütün oxşar situasiyalarda olduğu kimi, yenə də həyasızcasına susurdular. Quruca üzrxahlıq edəcək qədər belə, ərdəmli deyildilər!

***

2015-ci ildə “bayraq sevgili korrupsiya” qalmaqalında yeni pərdə açıldı: dünyanın üçüncü ən uzun bayraq dirəyinin ucaldıldığı Dövlət Bayraq Meydanının rəisi olmuş Rəşad Məmmədov dələduzluqda suçlandırılaraq həbs edildi!

Təəccübləndikmi? Əsla. Bu həbs tamamilə məntiqəuyğun idi: şəffaflığın, hesabatlılığın olmadığı, hüququn var-dövlət hərisliyinə, vicdanın cüzdana, mənəvi dəyərlərin kapitala uduzdurulduğu, idarəetmənin bəşəri dəyərlərə deyil, polis dəyənəklərinə söykəndiyi yerdə başqa cür olması, sadəcə, mümkünsüzdür…

2018-ci ildə isə məlum oldu ki, sabiq rəisinin dələduzluğa görə həbs edildiyi həmin Meydanın saxlanılmasına ayda təxminən 1 milyon manat xərclənirmiş.

Bu, ildə 12 milyon manat, açılışından bu yana isə 75 milyon manatdan çox vəsait deməkdir.

Bir sözlə, “ən uzun bayraq dirəyi” sevdası bizə ümumilikdə təxminən 120 milyon manata başa gəlib.

Ancaq hər il ölkədə yüzlərlə tələbə təhsil haqqını ödəyə bilmədiyi üçün ya universitetdən azad edilir, ya da özü ali məktəbin başını buraxmaq məcburiyyətində qalır. Bu vəsaitlə həmin tələbələrin təhsilinə yardımçı olmaq mümkün deyildimi?

Əlbəttə, mümkün idi! Lakin bunun üçün Azərbaycanda ilk növbədə bayrağı uzun dirəklərlə deyil, bəşəri dəyərlərlə ucaltmağın mümkün olduğunu anlayan, dərk edən zehniyyət hakim olmalıdır.

Yaşadığımız yüzillikdə bir ölkənin bayrağının ucada dalğalanması üçün həmin ölkədə tənqidçi səslər boğulmamalı, seçki dedikdə yada “karusel”, “topa-topa bülleten” və ya “Əfruz xala” düşməməli, məhkəmələr siyasi intiqam alətinə çevrilməməli, jurnalistlərə ev tikib jurnalistikanın evi yıxılmamalı, mediadan “buyruqqulu” düzəldilməməlidir. “Ən uzun bayraq dirəyi”nin ucaldığı meydan tikmək əvəzinə insan azadlıqlarına meydan verilməlidir. “Müəllim” adı beynimizdə “süpürgəpulu”, “pərdəpulu”, “təmirpulu”, “8 mart pulu”, nə bilim daha nə pulu ilə assosiasiya olmamalı, ya da həkim dedikdə göz önündə “ağ xalatlı qəssab” obrazı canlanmamalıdır. Adamlar bir tikə çörək naminə alçalmamalı, iş üçün, karyera üçün kimlərinsə ayaqlarına düşməməli, yalana və yaltaqlığa sarılmamalı, işverənliyi, üzəduranlığı, tayfabazlığı, yerlibazlığı normativ kimi qəbul etməməli, mənən, daxilən, ruhən əyilməməli, sınmamalıdır.

Qısası, öncə insan uca tutulmalı, öncə insan ləyaqəti ucaldılmalıdır!

Bax onda bayrağını yüksəklərdə dalğalandırmaq üçün “ən uzun dirəklərə” də ehtiyac qalmır…

Mənbə: azlogos.eu