Yadımdadı uşaqlığım,

bir ağac vardı həyətimizdə

atamın nifrət etdiyi,

mənim kölgəsinə oynadığım,

anamın özünü asdığı

qardaşımın baxıb ağladığı.

Kiminin qəzəbi,

kiminin sevinci,

kiminin ölümü,

kiminin göz yaşı idi bu ağac.

Atam sevgisini

mən oyuncağımı,

anam həyatını,

qardaşım anasını itirmişdi...

Bir gün evimiz o qədər soyuq idi ki,

atam o ağacı kəsib odun elədi.

Mən onda anladım,

atamın anamı unutmadığını.

O gün atam anamı

biryolluq qaytardı evimizə,

silib həyətimizin xatirəsindən.

Mənbə: yarpaq.az