Bu yazı 4 il əvvəl Aprel savaşı ilə bağlı yazılıb. Bugünümzlə səsləndiyi üçün yenidən paylaşdım.

Azərbaycan ordusunun 4 gün davam edən uğurlu hərbi əməliyyatları başa çatdı. Bunun hərbi-siyasi əhəmiyyəti zaman keçdikcə daha aydın görünəcək. Amma tələsik də olsa bu irimiqyaslı hərbi əməliyyat barədə ilkin fikirlər söyləmək olar.

İlk öncə onu qeyd edim ki, 1-ci Qarabağ savaşından fərqli olaraq bu dəfə Azərbaycan cəmiyyətində cüzi də olsun panika-təşviş yox idi. Əksinə, cəmiyyətimizdə çox yüksək vətənpərvərlik əhval-ruhiyyəsi, döyüş əzmi var idi. Öz övladını müharibədən yayındırmaq kimi əvvəllki savaşda rastlaşdığımız hallar hətta heç kimin ağlının ucundan belə keçmədi. Yəni cəmiyyət 7-dən 77-yə kimi döyüşə hazır ovqatda idi. Erməni cəmiyyətində olan dəhşətli PANİKA-dan fərqli olaraq Azərbaycan cəmiyyətində daxili inam və rahatlıq var idi. İlk dəfədir ki, Azərbaycan xalqı öz dövlətinə, öz ordusuna, öz prezidentinə inanaraq onun ətrafında sıx birləşdi.

Digər vacib cəhət odur ki, Azərbaycan ordusunun bu günədək ancaq hərbi təlimlərdə gördüyümüz müasir silahları ilk dəfə olaraq döyüşdə sınaqdan uğurla çıxdı. Və Azərbaycan cəmiyyəti öz müstəqillik tarixində ilk dəfə olaraq müasir müharibənin nə olduğunu öz gözləri ilə gördü və yaşadı. Yəni bugünədək Azərbaycan insanı müasir müharibəni ancaq xarici kinolarda görmüşdü.

4 günlük hərbi əməliyyatlarda nöqtəvi zərbələrin, müxtəlif qoşun növləri arasında dəqiq koordinasiyanın şahidi olduq. Bu artıq adi hərbi əməliyyat deyil, müasir müharibə idi. Bunu hərbi təlimlərdə həyata keçirmək olmur. Çünki hər şeyin əvvəlcədən planlaşdırıldığı hərbi təlimdən fərqli olaraq bu dəfə qarşıda real düşmən var idi.

Məlumat üçün onu da qeyd edim ki, bir neçə il əvvəl nəhəng Rusiya ilə kiçik Gürcüstan arasında baş verən müharibədən sonra rus generalları açıq etiraf etdilər ki, rus ordusu müasir müharibəyə hazır deyildi. Bəli, müasir müharibə bambaşqadır. Müasir müharibə əsgər sayından çox texnoloji resurslara üstünlük verir. 4 günlük əməliyyatda Azərbaycan ordusu müasir müharibə aparmaq qabiliyyətini ortaya qoydu. Yəni bu müharibə 1991-93-cü illərin müharibəsi deyildi.

Yeri gəlmişkən, 4 günlük müharibə həm də yeri gəldi-gəlmədi “Neft pulları hara gedib?” soruşanlara da tutarlı cavab oldu.

Məlumdur ki, 30 ilə yaxındır davam edən bu savaşda az qala dünyanın əksər dövlətləri bizi başkəsən, quldur kimi, ermənilər isə cəfakeş, məzlum kimi qələmə verirdlər.

Bu dəfəki əməliyyatlarda isə az qala dünyanın xeyli dövləti bizim haqq işimizə dəstək verdilər, ən azı neytral qaldılar. Qardaş Türkiyənin, Pakistanın, qonşu Gürcüstanın dəstəyini gördük. Həmişə bizim əleyhimizə olan Qərb ölkələri ən azı neytral qaldılar. Yeri gəlmişkən, bir neçə il əvvəl cənab İlham Əliyev Belorusiyaya kredit köməyi edəndə bəziləri buna yumşaq desək ağız büzdü. Bəllidir ki, həmin kredit zamanında geri qayıtdı. Ancaq ölkə başçısının həmin düzgün addımı, uzaqgörən qərarı bu gün öz bəhrəsini verdi. Belorusiya dövləti və başçısı hətta Ukraynaya vermədikləri dəstəyi bizə verdilər. Bütün bunlar ölkə başçısını siyasətə qoyduğu investisiyalardır. Prezidentin 10 illik düzgün siyasətinin nəticəsi olaraq Qərb, qatı ermənipərəst Fransa neytrallıq nümayiş etdirdilər. Bax, bu bizim diplomatiyanın qələbəsidir.

Həmişə, bizə ironiya ilə yanaşan və “Elə etməyin ki, Bakıya qədər gələk” deyən yekəbaş ermənilər başda prezident Sarkisyan olmaqla panikaya düşdülər.

Bir məsələni də qeyd etməyi vacib hesan edirəm.

Bu 4 günlük hərbi əməliyyatlar nəticəsində Ermənistan və onun havadarları Azərbaycan və Ermənistan orduları və cəmiyyətləri arasındakı FƏRQİ gördülər. Yəqin ki, müxtəlif vasitələrlər bu FƏRQİ aradan qaldırmağa cəhd edəcəklər. Ona görə də arxayın olmaq olmaz. Və 3 istiqamətdə ( informasiya savaşı, kəşfiyyat və diplomatiya ) təcili hücuma keçməliyik.

Kəşfiyyat kanallarından istifadə edərək Minsk Qrupunun bəzi üzvlərinin mənəvi cəhətdən həmsədr olmaq hüququnu itirməkləri ilə bağlı faktları ortaya qoymalıyıq.

Beləliklə, hərbçilərimiz öz işlərini uğurlar yerinə yetirdi. İndi isə diplomatiya və informasiya müstəvisində mübarizə aparmağın zamanıdır.

Onu da qeyd edim ki, bəzi insanlarımızın hərbi əməliyyatların dayandırılmasına münasibəti birmənalı deyil.

Bilmək lazımdır ki, bu müharibədən tam qələbə gözləmək sadəlövhlük olardı. Əslində 4 günlük maharibə gələcək Qarabağ müharibəsinə hazırlıq idi. Bu həm də erməniləri sülhə məcbur etmək üçün vacib idi.

Sonda bir məsələni də qeyd etməyi vacib hesab edirəm.

Bu 4 günlük müharibə eyni zamanda bizim bəzi minuslarımızı da ortaya çıxardı. Bəli oldu ki, 20 il fəaliyyət göstərn telekanalarımızın hərbi müxbirləri yoxdu, hərbi əməliyyatlarla bağlı canlı reportajlar görmədik.

Biz Ermənistan və Rusiya mənbələrinin dünyaya yaydığı xəbərləri 2 gün sonra deyil, anındaca təkzib etməli idik, gecikməli deyildik. Bunları vaxtında etməklə qarşı tərəfin informasiya mənbəyi olaraq etibarsızlığına nail olardıq.

Bir sözlə, informasiya savaşında geri qalırdıq.

Yəni o boyda müasir müharibənin informasiya tərəfini Vahid Naxış kimilərin ümidinə buraxmaq olmaz.

Sonda bir məsləni xüsusi olaraq vurğulamaq, məncə yerinə düşər.

Dünyanın nüfuzlu təşkilatları öz sorğularında Azərbaycan ordusunun reytinqini ön sıralarda qeyd edəndə bizim özümüzün inanmağımız gəlmirdi. Ancaq 4 günlük müharibə bunu sübut etdi. Yəqin ki, bundan sonra ordumuz öz reytinqinə görə dünya orduları sırasında daha bir neçə pillə irəliləyəcək.

 

NUH.az-ın baş redaktoru Kamran Məhərrəmli

 

Mənbə: www.nuh.az