Qarabağla bağlı son otuz il ərzində aparılan danışıqların həllini kobud şəkildə təsvir etsək, o zaman onu şərti olaraq üç hissəyə bölmək olar: 1992-1998-ci illər, 1998-2018-ci illər və 2018-2022-ci illər. Ordu.az xəbər verir ki, bu barədə Ermənistanın “Zham.am” nəşri yazıb.

Qeyd olunub ki, birinci mərhələdə 1994-cü il atəşkəsindən sonra danışıqlar faktiki olaraq “sülh müqabilində ərazilər” formatı ilə gedirdi.

“Bu, Ermənistan tərəfinin ərazilərin bir hissəsini geri qaytaracağını, sülhməramlı qüvvələrin yerləşdiriləcəyini, regionda “müvəqqəti sülh”ün bərqərar olacağını güman edirdi, Qarabağın yekun statusu perspektivi naməlum idi. 1998-ci ildən sonra erməni tərəfinin mövqeyi dəyişdi, biz beynəlxalq ictimaiyyət tərəfindən qəbul edilmiş və 2007-ci ildə Madrid prinsipləri ilə təqdim edilmiş “status müqabilində ərazilər” adlı qətnaməni qəbul etdik. 2018-ci ilə qədər bu yanaşma Azərbaycanı narazı salan ayrı-ayrı vurğu dəyişiklikləri ilə saxlanılıb. 2018-ci ildən sonra Nikol Paşinyanın “öz nöqteyi-nəzərindən” danışıqlar aparmasının zamanı gəldi. Qarabağ məsələsindən, danışıqlar məsələsinin nüanslarından heç nə anlamayan bir adam ABŞ, Rusiya və Fransa prezidentlərinin onu dəstəkləyən, inkişaf etməmiş ermənilərdən heç bir fərqinin olmadığını düşünərək yüksək səslə bəyanatlar verməyə başladı. Paşinyanın heç vaxt möhkəm prinsipləri olmadığından o, sələflərindən fərqlənmək üçün “orijinal” ideyalar irəli sürmək lazım olduğunu düşünürdü ki, “onlara bənzəməsin”. Levon Ter-Petrosyandan daha “sülhsevər”, Köçəryandan “daha Qarabağsevər”, Serj Sarkisyandan daha “qərbpərəst” görünmək istədiyi üçün onun beynində çox ziddiyyətli fikirlər formalaşmağa başladı. Belə adamlar adətən həm siyasi, həm də iqtisadi həyatda pis sonluq yaşayır, çünki sehrbaz hansı sahədə sehrbaz olsa da, sehrbaz olaraq qalır”. - deyə nəşr bildirib.

Mənbə: ordu.az